“Weet je. Ik heb af en toe het idee dat ik te snel ga voor jullie, dat jullie afhaken als ik nieuwe dingen bedenk.”, Judith kijkt vragend en met heldere ogen naar haar teamleden. “Of is er iets anders aan de hand? Iets wat we nog niet besproken hebben?” De medewerkers zeggen niet zoveel. De één kijkt naar haar handen, de ander naar buiten.
Judith is manager van een team van 8 medewerkers. Samen willen ze een stap verder zetten. Op één of andere manier lijkt het lastig om met elkaar op één lijn te komen. Vandaag is de tweede dag dat ik met deze groep mag werken. Ze lijken elkaar erg toegedaan en ze lijken ook resultaten met elkaar te hebben, maar als het op vernieuwen aankomt, dan haken de meesten af. Judith is nog niet zo lang manager van dit team. Drie kwart jaar geleden heeft zij het stokje overgenomen van Erik. Erik is doorgegroeid naar regiodirecteur in dezelfde organisatie.
Het kan helpen om elkaars gebruiksaanwijzing beter te kennen.
Ik stel voor om elkaar op een andere manier te leren kennen en leg uit dat iedereen anders in elkaar zit. Het kan helpen om elkaars gebruiksaanwijzing beter te kennen. Ik leg uit dat er mensen zijn die zich in hun werk vooral richten op resultaten, feiten en doelen en er mensen zijn die dit veel minder interessant vinden en vooral graag hun gevoelens vertellen. Ik zie wat knikkende hoofden. In tweetallen gaan ze aan de slag om met elkaar te bespreken hoe dat nu precies bij hen werkt. Ik hoor gelach aan de tafel bij het raam en aan de andere kant van de zaal zie ik serieuze gezichten.
Bij terugkomst vertellen de medewerkers enthousiast over hoe dat bij hen werkt. “Haha! Martin en ik zijn écht tegenovergesteld! Als ik bij hem kom om iets te vragen, dan wil ik ook altijd even weten hoe het met hem gaat. Ik merk dat hij dat niet prettig vindt. Ik probeer dan altijd maar zoveel mogelijk tot he point te zijn,” vertelt Angela. Martin knikt met een serieuze blik. “Ja, dat kan ik niet helpen. Als ik aan het werk ben, dan ben ik erg gefocusd.” Ervaringen worden uitgewisseld en er vindt heel wat herkenning plaats.
We zetten een volgende stap. Ik leg het team uit dat er mensen zijn die ruimte geven aan anderen en mensen die ruimte innemen. Maurits is al die tijd op de achtergrond geweest en roept spontaan “Dat is Judith!” Hij krijgt er een kleur van. Judith kijkt hem verrast aan. “Ja, sorry. Het floepte eruit. Dat bedoelde ik niet zo!”, Maurits kijkt naar zijn schoenen. Judith kijkt hem aan en begint te lachen “Bedoel je dat ik veel ruimte in neem? Dat klopt Maurits! Dat doe ik ook! Ik ben nogal duidelijk en extravert en maak een hoop herrie.” Maurits kijkt verrast op. En zo ontstaat een mooi gesprek in de groep. Er blijken heel wat teamleden te zijn die ruimte geven en vragen stellen aan anderen en behoudend zijn naar mensen die juist erg aanwezig zijn. Fleur legt uit dat dat ook te maken heeft met Erik. Erik had altijd veel plannen en verhalen. Het team luisterde altijd braaf naar hem, maar er kwam weinig terecht van wat hij zei. “Hij was drukker met zijn carrière!”, grapt Martin. “We hebben een beetje geleerd om ons af te sluiten voor teveel grote verhalen en beloften. We hebben heel wat teleurstellingen gehad de afgelopen jaren”, vertelt Fleur.
Aan het einde van de dag sluit dit team de dag af met meer inzicht in elkaar en hun team. Ze hebben afspraken gemaakt hoe zij kunnen vernieuwen in het tempo van het team. Betrouwbaarheid was een belangrijk thema en samen hebben ze dit woord handen en voeten gegeven. Ik zie vermoeide, maar ontspannen gezichten als ze babbelend de ruimte verlaten.
Wat is teamcoaching toch een mooi vak!